De Damloop by Night… Jaja, nu ik dit schrijf heb ik nog maar een paar dagen voordat het zover is. Ik had beloofd om af en toe wat te schrijven over mijn progressie, maar dat heb ik niet zo vaak gedaan… Op een paar keer in mijn Dear Monday na dan :) Tijd voor een wat uitgebreider progressie verhaal ;)
Ondertussen is het alweer 3 jaar geleden dat ik een poging deed tot hardlopen. Ik begon met “Rennen met Evy”, misschien ken je dat wel. Via een audiofragment helpt Evy je om te starten met hardlopen, met als uiteindelijk doel de 5 km. 1 minuut rennen, 1 minuut wandelen, en dan zo’n 10 keer. Ik kon er niks van. Ik denk dat ik al snel opgegeven had.
Een jaar later wilde ik het toch weer proberen, dus ik begon weer met Evy. Het ging best oke, totdat ik last kreeg van mijn scheenbenen. Ondanks de pijn, wilde ik het niet opgeven en bleef rennen… totdat het echt niet meer kon. Ik had last van de bekende shinsplints. Ik besloot om mijn benen rust te geven en het later weer te proberen. Paar weken later begon ik dus weer langzaam, nu met dure hardloopschoenen, maar kreeg ik weer pijn. Nope, misschien was hardlopen toch niks voor mij. Ik kapte er mee, maar niet met het idee om het nooit meer te gaan doen. Ik ben namelijk mijn kuiten gaan trainen in de sportschool, in de hoop dat ik het na een tijdje weer kon gaan proberen.
In februari dit jaar kocht ik een activity tracker. Dat ding heeft mij gemotiveerd om meer te gaan wandelen, wat ook weer goed is voor mijn beenspieren. 1 mei begon ik weer met hardlopen, na een hele tijd inactief te zijn geweest. Ik liep met een soortgelijk schema als het schema van Evy, maar nu zonder muziek. 4x 2 min lopen en ertussen 2 min wandelen. Ik bouwde het rustig op, maar het gaf me geen voldoening. Die 2 min rennen achter elkaar was een makkie en ik liep super kleine stukjes. Ik pakte het dit keer anders aan. Geen Evy of intervalschema’s meer voor mij, ik ging gewoon 1 km rennen zonder op te geven. En het werkte! Dit voelde voor mij veel beter. Het motiveerde ook meer dan Evy. Op school vertelde ik aan vriendinnen dat ik weer begonnen was met hardlopen en een paar dagen later stelde Sarine voor om samen een run event te rennen. Dat leek me wel leuk, dan had ik een doel waar ik naartoe kon werken.
Op 11 mei schreven we ons in voor de Damloop by Night. Hier heb ik wel erg over getwijfeld, want het was een 8 km run… En ik was nog maar net begonnen en kon nog maar met heel veel moeite 1 km rennen. We hadden ook nog maar 4 maanden de tijd om te trainen voor de 8 km. Oeiiii…. Sarine zei dat het ons wel ging lukken. Oke, dit gaat lukken als ik mijn best ga doen… Dacht ik. Ik hoef geen goede tijd neer te zetten, ik wil gewoon die 8 km kunnen uitrennen. Maar het liefst wel binnen de tijd van 80 minuten!
Dus ik ben gaan trainen. Het begin ging super langzaam en moeilijk. De 1 km ging al moeilijk zat, laat staan de 2 en 3 km… Ik rende trouwens volgens een schema die ik gemaakt had met een app van Asiscs. Dat doe ik vandaag ook nog steeds. Braaf hield ik me aan het schema, tot mijn tentamenweek begon… Ik had veel tentamens en ook een aantal hertentamens, dus daar was ik wel veel tijd aan kwijt. Hardlopen schoot er een beetje bij in. Na 2 of 3 weken even niet zo actief te zijn geweest, merkte dat ik die 3 km niet meer kon. Ik moest weer bij 1 km beginnen. Jeetje, het was al eind juni en ik kon nog maar 1 km?!
Het werd juli en ik ging 3 weken op vakantie. Tot die tijd had ik me braaf gehouden aan een nieuw schema en was ik weer bij de 3 km beland… Ik nam mijn hardloopspullen mee op vakantie, maar op vakantie kwam het er niet van. Het was erg warm (45 graden), het was erg heuvelachtig (ons appartement stond op een berg) en ik was daardoor bang voor blessures… 3 weken niet hardgelopen, niet gelet op voeding en te veel alcohol gedronken… Bij thuiskomst kon ik wéér opnieuw beginnen met de 1 km. Ondertussen was het al augustus!!!!
Dat ik nog maar 1,5 maand had om van 1 km tot 8 km te trainen frustreerde me enorm, maar ik gaf niet op. Ik begon weer opnieuw met een schema van Asics… Ik moest nu in plaats van 3 keer per week, 4 keer per week gaan hardlopen. En dat deed ik. Elke week bouwde ik 1 km op. En het ging best goed… met het tempo van een slak. Maar hee dat maakt mij niet uit, het gaat mij erom dat ik niet opgeef… dat ik die km uitloop. En ik heb nooit opgegeven, elke keer had ik het gevoel dat ik doodging, maar ik ging door. Vorige week maandag heb ik mijn eerste 5 km gerend. Wat was dat zwaar. Enorm zwaar. Niet alleen lichamelijk was het zwaar, maar op de een of andere manier was het emotioneel ook erg zwaar. Woensdag liep ik 6 km, maar helaas moest ik daarna even een pauze nemen. Mijn knieën deden na afloop erg veel pijn, ook tijdens het wandelen. Even rust was nodig.
Vanavond is mijn laatste run voor de Damloop by Night. Het is me niet gelukt om de 8 km aan te tikken voor zaterdag… Maar ik denk dat als ik de 6 km kan lopen zonder te stoppen, dat ik dan ook wel de 8 km kan zaterdag! Mijn doel is om de 8 km binnen de 80 min uit te lopen. Of ik het volgende week ga halen weet ik niet, want mijn tempo is echt HEEL laag haha. Helaas heb ik geen tijd gehad om aan mijn snelheid te werken. Ik ga er gewoon voor en probeer er het beste van te maken. In ieder geval ben ik best wel een beetje trots op mezelf, dat ik nu eindelijk na al die jaren proberen maar niet opgeven, in relatief korte tijd de 5 km heb bereikt. Na de Damloop by Night ga ik me lekker richten op mijn snelheid op de 5 km en daarna ga ik gewoon langzaam naar de 10 km toe trainen… :) Of ik blijf lekker bij die 5 km. Ik weet het nog niet! Wie weet doe ik hierna wel weer een keer mee aan een evenement, al ben ik wel blij als dit evenement achter de rug is haha. Ik kijk er namelijk erg naar uit om gewoon langzaam mijn tijd op de 5 km te gaan verbeteren… :)
Aangezien ik het hardlopen niet wil opgeven (ook niet als het buiten 2 graden is en regent), ben ik van plan elke week een artikel te schrijven over mijn hardloop progressie. Met volgende week natuurlijk een stuk over de Damloop by Night! Wat zou jij daar van vinden?
No Comments