Terugblik op 2016: mijn food video voor Honig

Zo aan het eind van het jaar gaan we allemaal even terugblikken op afgelopen jaar. Aan alle leuke dingen, de verdrietige dingen en misschien ook wel dingen waar je niet meer aan wilt denken. Hoewel 2016 een gek jaar voor mij was, heb ik ook hele leuke momenten meegemaakt! Ik heb twee mooie reizen gemaakt; een weekje Dubai en vier weken rondreizen door Spanje. Ook heb ik meer kleine reisjes gemaakt, in Nederland zelf of vlak over de grens :) Allemaal mooie momenten, leuke momenten om op terug te kijken. Het hoogtepunt van het jaar was Simba <3 Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder zijn harde gespin, warme knuffels en lieve miauwtjes. Zijn geknuffel maakt mij weer blij als ik verdrietig ben, of relaxed als ik gespannen ben, of rustig als ik boos ben. Hij heeft ons leven erg veranderd :)

 

 

Dit jaar heb ik weer veel geblogd. Het meest bekeken recept dit jaar was de coursagne. Grappig, want dat recept heb ik in 2015 online gezet en wordt nog steeds elke dag ontzettend veel bekeken. Ik vraag me dan ook altijd af hoeveel mensen hem echt hebben gemaakt. Het is zo jammer dat ik zo weinig reacties ontvang! Op de 2e plek staat het recept voor gevulde paprika’s en op de derde plek de Thaise rode curry soep met garnalen. Beide heb ik dit jaar online gezet :) Wat ik zelf het beste recept van 2016 vind? Lastig! Ik twijfel tussen de zalmburger met avocadosaus, de Sriracha honing kip of de Pad Thai met krokante garnalen. Gek genoeg werden ze alle drie niet goed bezocht, terwijl het zeker aanraders zijn!

Dit jaar heb ik voor mijn blog hele leuke dingen mogen doen, waar ik erg dankbaar voor ben. Zo werd ik gevraagd door Wehkamp om mee te doen aan de “Foute kersttruien Challenge“, ik mocht samen met Ronald eten bij Alan & Pim’s en het hoogtepunt is iets wat ik nog niet eens met jullie gedeeld heb… Maar wel al een tijdje geleden plaatsvond. Mijn Food Video voor Honig.

 

 

Misschien heb je hem allang voorbij zien komen, want ehm… M’n moeder, m’n vader, m’n zusje, m’n oma (meerdere keren), Ronald, mensen die ik niet ken maar die wel m’n moeder kennen of mijn oma, of wie dan ook en naja, ben vast nog iemand vergeten… Hebben het filmpje al lang gedeeld. Ikzelf nog niet, omdat ik het best wel spannend vind haha. Wacht, laat ik eerst even vertellen waar ik het nou eigenlijk over heb en hoe het begon.

 

Food Video voor Honig

Ergens begin oktober kreeg ik de vraag (van een bekend marketingbedrijf) of ik het leuk zou vinden om als chef mee te werken aan een “Tasty” food video voor Honig. Je wilt niet weten wat mijn eerste reactie was. Ik was namelijk even in shock. Ja echt. Ronald en ik stonden op dat moment klaar om naar Scheveningen te gaan, naar de bios. En ik was in shock. Voor eventjes hoor. Ik zei er niks over tegen Ronald en stapte gewoon in de auto. Daar waren dit de gedachtes die in me opkwamen:

• Is dit een grap?
• Wat, waarom zouden ze mij vragen?
• Ehm, is dit wel echt?
• Omg, waarom ik?
• Omg, nee ik kan dit niet.
• Waaaarommmmm, nee alsjeblieft niet!
• Ik ben niet geschikt voor op video!
• Mijn stem is vreselijk!
• Wacht, dit is waarschijnlijk toch niet echt.
• Maar wat als het wel echt is?
• Het lijkt me wel heel tof eigenlijk??!!
• Omg, wat moet ik doen?
• Wat moet ik doen???
• WAT MOET IK DOEN?
• OMG!
• OMG!
• OMG!
• STRAKS IS DIT ECHT???
• Moet ik dit doen?

Ik denk dat het de stilste, moeilijkste en raarste rit naar Scheveningen ooit was. Ik heb de hele weg geen woord gezegd. Moet je nagaan, zo’n rit duurt 30 minuten. Ik weet niet eens of Ronald wel tegen mij gepraat heeft die hele weg, want ik was in paniek. En hij merkte het niet eens. Ik wilde het hem niet vertellen, want ik wist dat hij zou zeggen dat het een mooie kans was en dat ik het moest doen! Maar, wat nou als ik het niet durf? Of ik het niet kan?

Zo’n 50 minuten later zaten we in de bioscoopzaal en ging het licht uit. Het zorgde er voor dat ik een beetje ontspande en ik schoof het bericht, zonder verdere toelichting, zo onder Ronald zijn neus. Dit moment om het hem te vertellen was natuurlijk strategisch gekozen, want omdat de film begon, konden we er niet over praten. Maar goed, ik kon het even kwijt en er verder over nadenken. En Ronald ook. En mijn ouders en zusje en broertje had ik ondertussen ook maar ge’appt om te vragen wat zij er van vonden, maar verder wilde ik dat niemand het wist haha. Iedereen reageerde natuurlijk hartstikke positief. Ik had ook niet anders verwacht.

Dussss, ik stuurde een bericht dat het me erg leuk leek en ik kreeg meer informatie. Ik moest iets gaan koken waar ik leuke herinneringen aan had. Dat kon ik wel bedenken. Ik heb genoeg mooie herinneringen aan eten, haha. Helaas werd mijn gerecht een paar dagen voor de opname afgekeurd (was te buitenlands :p) en werd me gevraagd of ik een recept kon bedenken met spaghetti. Gelukkig heb ik ook mooie herinneringen aan spaghetti, dus dat was geen probleem :)

 

 

Op een mooie oktoberdag vertrok ik met 2 grote weekendtassen vol setjes kleding en een grote boodschappentas met pannen en potten naar de studio in Amsterdam. Gelukkig kon ik mijn moeder zover krijgen om mijn chauffeur te zijn, want 3 van die tassen kon ik nooit in mijn eentje in de trein meenemen. Nou, echt veel moeite om mijn moeder mee te krijgen kostte het ook niet… Want ze vond het maar al te leuk ;)

Bij aankomst werd ik door een visagiste opgemaakt en zochten we samen uit wat ik aan ging doen. Daarna was het heeeeel lang wachten. Ik zou namelijk van 13 uur tot 17 uur opnames hebben, maar het liep allemaal zo erg uit dat ik tot 17 uur moest wachten tot ik kon beginnen. Gelukkig werd er heel goed voor mij en mijn moeder gezorgd, met een lunch en super lekker Thais als avondeten :)

Toen konden de opnames eindelijk beginnen! Wat was het spannend :) Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest om een courgette te snijden. De eerste courgette die ik sneed leek dan ook echt op een slachtveld. Het leek alsof ik nog nooit eerder gekookt had, hahaha. Het was echt vreselijk, maar gelukkig kon iedereen er om lachen en kon ik het nog opnieuw doen. Er was nog één courgette over. EEN! Dus deze MOEST goed gaan ;) En gelukkig had ik de zenuwen een beetje kunnen wegwerken, zodat ik mijn courgette gewoon netjes kon snijden :) Ook heb ik wel honderd keer een “swiep” moeten doen over het eten, omdat de swiep steeds niet goed genoeg was. En het meeste werk was misschien nog wel de voice over. Die heb ik iets van duizend keer opnieuw gedaan?

Uiteindelijk reden we pas om 23 uur naar huis, maar wat was het leuk! Het was echt een super super super toffe ervaring, die ik echt niet had willen missen. En het resultaat? Ik had van te voren best wel wat zorgen, want straks stond ik er vreselijk op en maakte ik allerlei fouten en zagen duizend mensen dat. Nou, ondertussen hebben 497.000 mensen het filmpje gezien. Wacht. Ik herhaal. vierhonderd-zeven-en-negentigduizend mensen. Oftewel, bijna een halve miljoen. Uhm, WAT?! En hoewel er natuurlijke wat opmerkingen zijn over dat ik een zakje gebruik in het filmpje (JA DUH, het is een reclame van Honig…??!!) heb ik verder nog geen negatieve reacties gelezen… En mijn moeder en oma zijn heel trots op mij <3 Dus ik vind het helemaal mooi. Het filmpje kan je hier bekijken:

 

 

Bedankt Honig, voor mijn toekomstige carrière als filmster <3